Het is vrijdagochtend 31 januari en Jacqueline loopt op haar sokken! Ze heeft haar schoenen uitgedaan om samen met baby’s en peuters op de kleden te kunnen zitten voor het Boekstart-uurtje. Jacqueline heeft zojuist het nieuwe Boekstartkoffertje in ontvangst genomen. Ze is verkozen tot landelijk “Jeugdspecialist van het jaar” en wordt daarom vaak betrokken bij dit soort feestelijke momenten.

Ik sta op de achtergrond toe te kijken en zie de goed georganiseerde chaos waarin kinderen, moeders, vaders, oma’s en opa’s zich op hun gemak voelen. Iedereen doet mee op z’n eigen manier. Stil zitten, kruipen, wiegen, armen in de lucht, gebaren maken, lachen, fluisteren, hard zingen, (weg)lopen of spelen; het mag allemaal en het kan ook allemaal.

Ondertussen lopen (MBO-)studenten langs. Ze hebben net samen zitten studeren en gewerkt met de computers. Het is vrijdagochtend, ze hadden een tussenuur en gelukkig is het Graafschap College niet al te ver bij ons vandaan.

Mijn collega Rina begroet een vader, moeder en kind die bij het Taalhuis komen. Misschien hebben ze zin om mee te doen met Boekstart? Nee, ze zijn het Nederlands nog niet voldoende machtig en komen graag de volgende keer, als er weer een meertalige Boekstartbijeenkomst is. Ze hebben nu een afspraak met de taalhuiscoach voor een intake. Daar krijgen ze de kans om te formuleren wat ze willen leren, zodat ons aanbod aansluit bij hun vraag. Ze voelen zich gezien en welkom, ze komen zeker terug.

Van een medewerker van Tesoro, het café in ’t Brewinc, krijgen we een kop koffie. Ze brengt een kan koffie naar het Taalhuis.

Een kind loopt van de Boekstartgroep vandaan, de moeder heeft een baby bij zich en kan moeilijk weg bij de groep die voorgelezen wordt. Ik loop met het jongetje mee. Hij wijst me waar Nijntje is, loopt naar het speeltafeltje, pakt een boekje. Het is druk in de bieb bij de jeugdboeken. Een vader leest voor aan zijn zoontje. Een vrijwilliger ruimt boeken op en gaat daarna een kopje koffie drinken samen met een groepje vrijwilligers.

Ik pak een stuk speelgoed en haal het weggelopen jongetje over om weer terug te gaan richting zijn moeder. Het lukt ;-), we zijn weer bij de groep. Jacqueline leest voor, zingt en betrekt de groep kinderen en vooral hun ouders erbij. Het plezier spat ervan af! Dan is het uurtje voorbij. Schoentjes en schoenen worden aangetrokken. Mensen gaan naar huis.

Wat een rijkdom van mensen zag ik deze ochtend: Moeders, vaders, oma’s, opa’s, jonge kinderen, studenten, taalhuisdeelnemers en vrijwilligers, betrokken en hartelijke medewerkers van de bieb en Jacqueline, onze jeugdspecialist van het jaar.

Ik ben trots en blij. Ik heb mijn schoenen deze ochtend niet uitgedaan, maar eigenlijk loop ik er stiekem heel even naast…..